Οι έφηβοι που είναι θύματα παραμέλησης, εκφοβισμού, εγκληματικότητας, οικογενειακής βίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης έχουν περισσότερες πιθανότητες να αυτοτραυματιστούν και να έχουν αυτοκτονικές σκέψεις, σύμφωνα με μελέτη του King’s College του Λονδίνου.
Η έκθεση σημειώνει ότι η εικόνα είναι πιο σύνθετη, καθώς υπάρχουν και άλλοι προϋπάρχοντες παράγοντες, όπως η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή μια μη υποστηρικτική οικογένεια που μπορεί να παίξουν ρόλο. Αλλά υποστηρίζει ότι τα προγράμματα για να σταματήσουν οι έφηβοι να γίνονται θύματα μπορεί να μειώσουν τους κινδύνους.
Η αυτοκτονία και ο αυτοτραυματισμός είναι οι κύριες αιτίες θανάτου μεταξύ των νέων σε όλο τον κόσμο. Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που δημοσιεύθηκαν πέρυσι δείχνουν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο:
– η αυτοκτονία και ο τυχαίος θάνατος από αυτοτραυματισμό οδήγησαν σε 67.000 θανάτους
– ήταν η πιο συνηθισμένη αιτία θνησιμότητας στους εφήβους το 2015, μετά από τα τροχαία, τις αναπνευστικές λοιμώξεις και τις επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη
– στην Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Ασία, είναι μία από τις δύο πρώτες αιτίες θανάτου εφήβων
– ο αυτοτραυματισμός εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό σε εφήβους μεγαλύτερης ηλικίας και παγκοσμίως είναι η δεύτερη αιτία θανάτου των μεγαλύτερων σε ηλικία έφηβων κοριτσιών.
Οι ερευνητές εξέτασαν το υλικό που συγκεντρώθηκε από μια μακροχρόνια μελέτη σε 2.232 δίδυμα αδέλφια που γεννήθηκαν στην Αγγλία και την Ουαλία το 1994-95. Εξέτασαν ένα ευρύ φάσμα εφηβικής θυματοποίησης – κακομεταχείριση, παραμέληση, σεξουαλική εκμετάλλευση, οικογενειακή βία, βία ανάμεσα σε αδέλφια, ηλεκτρονικό bullying και εγκληματικότητα- μέσω συνεντεύξεων με τους συμμετέχοντες, αφού έγιναν 18 ετών.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι πάνω από το ένα τρίτο των εφήβων είχαν υποστεί τουλάχιστον ένα είδος σοβαρής θυματοποίησης μεταξύ των ηλικιών 12 και 18 και το 7% είχε βιώσει τρεις ή περισσότερους σοβαρούς τύπους θυματοποίησης.
Σχεδόν το ένα πέμπτο (18,9%) είχε κάποια μορφή σκέψης και συμπεριφοράς αυτοτραυματισμού.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι έφηβοι που ήταν θύματα ήταν πολύ πιο πιθανό από τους άλλους συνομηλίκους τους να έχουν τέτοιες σκέψεις.
Για κάθε επιπλέον τύπο θυματοποίησης, ο κίνδυνος αυτοκτονίας και αυτοτραυματισμού διπλασιάστηκε και ο κίνδυνος απόπειρας αυτοκτονίας τριπλασιάστηκε, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Οι μισοί έφηβοι που εκτέθηκαν σε τρεις ή περισσότερους τύπους θυματοποίησης είχαν αυτοκτονικές σκέψεις και περιστατικά αυτοτραυματισμού, ενώ το ένα τέταρτο είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει.
Η μελέτη αναγνωρίζει ότι οι «προϋπάρχουσες ευπάθειες» αποτελούν σημαντικό παράγοντα σε αυτές τις σκέψεις και συμπεριφορές. Αλλά, αφού έκαναν προσαρμογές για οικογενειακές και ατομικές ευπάθειες, οι θυματοποιημένοι έφηβοι είχαν ακόμη αύξηση των σκέψεων αυτοκτονίας (αν και όχι απόπειρες αυτοκτονίας) και αυτοτραυματισμών.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry.
